Kamienie w kieszeniach

Akcja sztuki dzieje się na irlandzkiej prowincji, gdzie plan do filmu upatrzyła sobie hollywoodzka ekipa. Dwaj miejscowi statyści - Jake i Charlie opowiadają o wydarzeniach na planie i wokół niego. To pozornie banalna, wręcz komediowa sytuacja, zderzenia dwóch światów – wielkiego świata gwiazd filmowych i zapomnianej wioski położonej „na końcu świata” nagle zmienia się w tragedię, gdy jeden z młodych irlandczyków popełnia samobójstwo.

Na scenie zobaczyliśmy zaskakujący pokaz kunsztu aktorskiego w wykonaniu dwóch artystów, którzy w trakcie wcielają się w diametralnie różne postacie. Każdy z nich odgrywa wiele ról – statystów, reżysera, asystenta, księdza, gwiazdy filmowej, młodego buntownika... Zmiany ról są wykonywane momentalnie. Co chwilę mamy do czynienia z inną postacią odgrywaną tak charakterystycznie, że widz nie ma problemów z śledzeniem akcji. Aktorzy momentalnie zmieniają barwę głosu, sposób poruszania się, akcent i nieznacznie kostium lub rekwizyty. Panowie doskonale sprostali tej niezwykłej formie teatralnej, za co zostali nagrodzeni owacją na stojąco przez barlinecką publiczność.

REKLAMA

Niezwykła forma spektaklu to również prosta i wielofunkcyjna scenografia, którą są trzy „Clip-Clop-y” czyli przenośne plastikowe toalety typu Toy-Toy. Służą one w zależności od sceny jako toalety, kabiny prysznicowe, garderoby filmowców, autobus, wanna gwiazdy filmowej czy bar pubu, w którym rozgrywa się jedna ze scen. Aktorzy używają też rekwizytów jak rury kanalizacyjne i mopy, które w ich rękach raz pełnią rolę megafonu, innym razem kamery filmowej, pistoletu, laski, lornetki czy łopaty do kopania darni.

Myślę, że spektakl był dla wszystkich widzów dużym przeżyciem i zaskakiwał zarówno formą jak i perfekcyjną i pełną ekspresji grą aktorską. Widać było pełne zaangażowanie Panów Bartosza i Szymona w każdą ze scen, a jednocześnie dało się zauważyć, że bawi ich gra na scenie. Przedstawienie godne polecenia zarówno dla wyrobionej teatralnie publiki jak i dla osób dopiero zaznajamiających się z teatrem.

MIKA

Dodaj komentarz