Patrząc malujesz – ja nie umiem – obrazy miłe i mym oczom
Kobiecy urok, powab, piękno – niech inni też w ten świat dziś wkroczą.
Zauroczyła mnie twa pasja – tu wspomnę – Alka znam pół chwili
Jeśli ma gwiazda nie zagaśnie, słowem przeniosę w świat motyli.
Delikatności wzruszeń prozą, co życie niesie nam od rana,
Będę otaczał się codziennie, bo teraz znam Bayaduryana.
Sierpień 1999
Dłonie trzyma w kieszeni i z uśmiechem na twarzy
Młody człowiek alejką stąpa i o czymś marzy
Deszcz mu drobi kropelki i za kołnierz wpada
A dla niego w miłości to niezwykła ballada
Świat aż w oczach wiruje, on omija drzewa
A szept liści coś cicho wprost do ucha mu śpiewa
W śpiewie tym garstka ciepła, jest zaduma i miłość
To prostota w uczuciach a nie smętów zawiłość
W słońcu topi swe oczy, gwiazdom ufa i wierzy
A z księżycem gdy trzeba też na pewno się zmierzy
Patrzy w oczy Tej, która serca ciepłem przygarnie
Wciąż Ją widzi z oddali jak nadmorską latarnię
I usłyszy co pragnie, i uczucie zachowa
Dwojga ludzi to miła, niesłychana rozmowa.
REKLAMA |
24.11.2007
Zapytałem o coś moje myśli.
Milczały, były jakieś nieswoje.
Zmęczone – pomyślałem – nie przygotowane do rozmowy.
Dałem im czas na odpoczynek.
Niepotrzebnie.
One były i swoje i i gotowe do rozważań,
ale po prostu ich tu nie było.
Gdzieś błądziły.
Powiedziałem i to głośno, by mnie usłyszały:
- poczekam.
Przyjacielowi
Posłuchaj mój drogi przyjacielu
Tobie mogę zadedykować te słowa
nimi pragnę wyrazić to,
co jest w głębi mego jestestwa.
Chcę byś wiedział co czuję
kiedy patrzę na rozgwieżdżone niebo
i wtedy kiedy słońce znajduje się
w zenicie swej codziennej tułaczki
Moim życiem silnie targają:
czasami ostre północne wiatry
a często jest to południowy przyjemny wiaterek.
Ale i wtedy myślę o Tobie - przyjacielu.
Pragnę szczerej, prawdziwej przyjaźni
i jak w pięknym śnie ucieleśniają się
moje marzenia.
Czy wiesz
jak wiele znaczą słowa:
" nic się nie martw ",
" jakoś to będzie ",
" na pewno sobie poradzisz ".
Czy wiesz ...?
Czy pamiętasz jak splotły się
przyjaźni naszej drogi?
Teraz ona trwa i myślę, że nic nie zdoła jej rozerwać.
Teraz już wiem...
Tak samo trudno jest narzucić rzece
nowy bieg, kiedy już wyryła w ziemi
głęboki, błękitny ślad.
Teraz już wiem.
Smyk