"Samotność jest przyjemnością dla tych, którzy jej pragną i męką dla tych, którzy są do niej zmuszeni” - Władysław Tatarkiewicz.

Samotność może dosięgnąć każdego człowieka. Czy koniecznie musi być postrzegana jako coś złego i smutnego? Powyższa myśl Władysława Tatarkiewicza wydaje się być dobrą odpowiedzią na to pytanie, wskazuje bowiem na dwa oblicza samotności. Różne są także przyczyny samotności, dla jednych jest samotnością z wyboru, a dla innych stanem, którego nie chcieli. Niewątpliwie samotność jest nieodłącznym aspektem uczucia nieodwzajemnionej miłości, uczucia braku bliskiej osoby. Z drugiej strony pewien poziom samotności jest naturalny, jesteśmy w swoim towarzystwie, lubimy siebie, ale odczuwamy dyskomfort, gdy zbyt długo obok nie ma nikogo. Pojawia się poczucie osamotnienia, pustki wokół, szczególnie gdy pojawia się choroba, niepełnosprawność, tragedia życiowa. Samotność jest szczególnie trudna i dotkliwa, gdy kroczymy przez życie bez partnera i bez przyjaciół, nie mając z kim podzielić się trudnościami, których na co dzień doświadczamy - w życiu osobistym, zawodowym i społecznym.

W trakcie dwudniowych obrad będzie możliwość dyskutowania o odczuwaniu samotności, jej poziomach i skutkach, sposobach radzenia sobie z pojawiającą się pustką, możliwości otwarcia się na drugiego człowieka, a także wskazać jak można pomóc sobie nawzajem.

Życzę Państwu wielu niezapomnianych chwil spędzonych w Barlinku i owocnych obrad. Zapraszamy Państwa do dyskusji i wymiany doświadczeń.

W imieniu Komitetu Naukowego i Organizacyjnego
dr hab. n. zdr. Bożena Mroczek prof. nadzw. PUM