Samobójstwo w szachach...

Wróciłam do szachów dzięki miłości. Byłam na randce, tradycyjnie chciałam się czegoś nauczyć od mojego adoratora (genialny sposób na podryw), więc rozstawiliśmy szachy. Pierwszą partię wygrałam. Mój przeciwnik był tak przekonany o mojej nieudolności, że w ogóle się nie starał. Poza tym, czasem naprawdę trudno gra się z kimś początkującym, bo ciężko przewidzieć jego posunięcia. Wygrałam tę pierwszą partię, ale już kolejnych kilkadziesiąt przegrałam. Facet jest dobry, gra od dziecka i do dziś jest dla mnie bardzo wymagającym przeciwnikiem.

Potem poszło lawinowo. Kupiłam własną szachownicę. Na tyle małą, że mieści się w torebce. Klubowe wyjścia na miasto prawie zawsze kończyły się partyjką ze znajomym przy barze. Potem dołączają się inni, zafascynowani tym nietypowym zjawiskiem. Stawka rośnie, bo raz trafisz na pijanego polityka z przerośniętym ego – a raz na żula, który rozwala Cię genialną grą pomiędzy szotami wódki. Zaczęłam uczyć się w internecie, z poradników i zagadek szachowych. Obejrzałam kilka filmów, poznałam parę nazwisk.

Okazało się, że jedna ze światowych, szachowych celebrities mieszka teraz w Gdańsku. Wsiadłam więc w pociąg i spotkałam się z nim. Zagrałam partię, wzięłam autograf na mojej szachownicy. To spotkanie otworzyło mi oczy. Po pierwsze – zburzyło mit brzydkiego nerda szachisty, bo facet okazał się być czarującym, przystojnym mężczyzną. Kumplujemy się do dziś. Drogie kobiety, czy wiecie, jak podniecająca jest partia z facetem, który nawet nie patrzy na szachownicę? Ogląda telewizję pięć metrów od Ciebie i tylko rzuca co chwila „wiem, o czym myślisz, ale jeśli ruszysz się gońcem na c4, to za dwa ruchy stracisz hetmana”. Nie zdziwiłabym się, gdyby teraz, po dwóch latach, był w stanie odtworzyć naszą pierwszą grę. Gra tak dobrze, bo ma tak świetną pamięć? A może ma tak świetną pamięć, bo gra? Pewnie jedno i drugie.

REKLAMA

Szachy to taka gra, w której nie boli mnie przegrana. Może dlatego, że jestem wciąż słabym graczem i nie miałabym odwagi zagrać w żadnym turnieju. Przyzwyczaiłam się do przegrywania i wcale nie zniechęca mnie ono do dalszej gry. Lubię moją drewnianą szachownicę, ogromną ilość możliwości, widok zamyślonej twarzy przeciwnika. Uwielbiam moje skoczki, choć na początku ich nie doceniałam (tak, to cenna wiedza przed partią ze mną), kocham grać na barze, wśród ludzi, którzy rozpraszają. No i absolutnie ubóstwiam moment, w którym przeciwnik strąca sobie króla w symbolicznym geście poddania partii. Rzadko się to zdarza, bo większość ludzi gra do końca, licząc na mój błąd w end-gamie. Słusznie skądinąd;)

Pamiętam wciąż, jak bardzo nie doceniałam szachów w dzieciństwie i jak wiele o nich po prostu nie wiedziałam. I żałuję, że w wieku pięciu lat wybrałam trzepak, bo teraz bardzo bym chciała zagrać ze swoim dziadkiem, a na to już od dawna jest za późno.

Wstęp był długi, ale nie mogłam się powstrzymać. A teraz chciałabym podzielić się z Wami informacjami, które odkryłam w ciągu ostatnich kilku lat, a o których większość ludzi nie ma pojęcia. 1) Grą, od której wywodzą się wszystkie odmiany szachowe jest czaturanga. Powstała w Indiach. Najwcześniejsze o niej wzmianki pochodzą z hinduistycznego poematu epickiego „Mahabharata” napisanego około 500 lat p.n.e. 2) Liczba możliwych zagrań szachowych w pierwszych czterech ruchach to 318 979 564 000. 3) Roszada to jedyny ruch, w którym król może przesunąć się o dwa pola. Jednocześnie wieża „przeskakuje” króla i staje tuż za nim. Przed roszadą istniał w szachach ruch „Capriola”, polegający na samym ruszeniu króla o dwa pola. 4) Jedynym jak dotąd oficjalnym mistrzem świata urodzonym w Polsce był Emanuel Lasker. Dzierżył on tytuł aż 27 lat! 5) W 1996r. odbył się pojedynek szachowy ówczesnego mistrza świata Garriego Kasparowa z komputerem IBM Deep Blue. Kasparow wygrał ten mecz. Rewanż nastąpił rok później i tym razem wygrał komputer, ale do dziś krążą spekulacje, jakoby walka nie była fair. Sprawa jest o tyle podejrzana, że Deep Blue został po meczu rozebrany. 6) Jednym z najlepszych i najbardziej kontrowersyjnych graczy w historii szachów był Bobby Fischer. Stworzył nawet własną odmianę szachów, która według niego miała uniemożliwić graczom wykorzystywanie zapamiętanych otwarć i zmusić do kreatywnego myślenia.
- Mistrzu – zapytała Fischera młoda dziennikarka, niepotrafiąca grać w szachy, ale pewna, że może coś o szachach napisać po wywiadzie z mistrzem świata. – Całe swoje życie poświęcił Pan szachom.. Czy to prawda, tak mówią, że gdyby Pan miał do wyboru damę szachową i żywą piękną damę, wybrałby Pan tę szachową? – O, to by zależało od pozycji, proszę Pani! 7) Siostry Polgar to obecnie najsłynniejsze szachistki. Sukces zawdzięczają w dużej mierze ojcu i jego ambicji wychowania geniuszy. Dziewczyny od wczesnego dzieciństwa intensywnie trenowały grę w szachy, często kosztem takiego „trzepaka” i innych dziecięcych zabaw. Teraz są na topie i udowadniają, że do wszystkiego można dojść ciężką pracą i treningiem. 8) Szachista polski - Mieczysław Najdorf, ustanowił niegdyś rekord świata w grze „na ślepo”. Nie patrząc na szachownice rozegrał symultanę z 45 przeciwnikami. Seans trwał prawie 20 godzin. 9) Jedynym polakiem w powojennej historii naszego kraju, który wygrał partię z aktualnym mistrzem świata jest urodzony w Elblągu Radosław Wojtaszek. Zwyciężył on z Magnusem Carlsenem podczas turnieju Tata Steel Chess rozgrywanego w styczniu 2015r. w Holandii.

10) W 2012 roku w międzynarodowych badaniach PIRLS i TIMSS, sprawdzających głównie kompetencje matematyczne i znajomość zagadnień z zakresu nauk przyrodniczych dziesięciolatków, polscy uczniowie wypadli najgorzej w Europie. W związku z tym narodził się Ogólnopolski Projekt „Edukacja przez szachy w szkole”. Jego celem jest zwiększenie umiejętności matematycznych polskich uczniów  w zakresie logiki, orientacji przestrzennej, myślenia analitycznego, rozwiązywania problemów oraz kształtowanie ważnych cech osobowości jak odpowiedzialność, koncentracja i intuicja. Cel realizowany jest obecnie przy wsparciu Ministerstwa Edukacji Narodowej poprzez wprowadzenie nauczania gry w szachy jako zajęć obowiązkowych w edukacji wczesnoszkolnej w około 70 szkołach podstawowych na terenie całego kraju.

Poniżej zamieszczam jeszcze zbiór ciekawych cytatów o tematyce szachowej. Mam nadzieję, że chociaż trochę zachęci Was to do wyjęcia „deski” z szafy lub udania się do najbliższego klubu szachowego:)

"(...) szachistę bardziej obchodzi proces osiągania celu, niż cel sam w sobie." Fiodor Dostojewski

"Szachy są miarą intelektu." Johann Wolfgang Goethe

"Nauczcie dzieci grać w szachy, a o ich przyszłość możecie być spokojni." Paul Morphy

"Mówi się, że życie jest zbyt krótkie, by je poświęcić szachom. Ale to już wina życia, a nie szachów." W. E. Napier

"Znalezienie prawidłowego planu gry jest równie trudne, co znalezienie jego uzasadnienia."
Emanuel Lasker

"Dziwne, że panując nad światem od Indii na wschodzie do Andaluzji na zachodzie nie mogę poradzić sobie z trzydziestoma dwoma szachowymi figurkami rozmieszczonymi na szachownicy o boku zaledwie dwóch łokci." Kalif Ali-Mamun (IX wiek)

"Walka szachowych figur nie jest obliczona na zysk, jest to walka honorowa. Szachy są grą filozofów.
Zapoznajcie z nią możnych tego świata, a przekonacie się, iż zmniejszy się ilość zła,
a zatriumfuje moralność i piękno." Paul Morphy

"Szachy to mój żywioł. Nauka szachów to moja pasja. Uczę się ich całe życie. Szachy uczą życia. Uczą jak walczyć, jak iść na kompromis, jak się wycofać, by potem ruszyć do ataku. To królewska gra." Frank Marshall

"To jest wyjątkowa gra.  Niezależnie od tego, jak ktoś gra dobrze w szachy, zawsze znajdzie się ktoś, kto gra jeszcze lepiej. Niezależnie od tego, jak ktoś gra źle, zawsze znajdzie się ktoś kto gra jeszcze gorzej." Albert Horowitz

"Jest tylko jedna gra, która nie jest ani nauką, ani sztuką. Jest czymś, co jest w zawieszeniu pomiędzy obiema kategoriami... Prastara, jednak ciągle nowa, mechaniczna w swym założeniu, chociaż działająca tylko dzięki wyobraźni. Ograniczona zastygłą geometryczną przestrzenią, a przy tym nieograniczona w liczbie swoich możliwych kombinacji. Architektura bez substancji, co wcale nie umniejsza jej wartości, a jak się okazało jest o wiele trwalsza w swoim nieustannym bycie i jestestwie od wielu ksiąg czy dzieł architektury. Jest jedyną grą, która należy do wszystkich czasów i ludów. Nikt nie wie, który z bogów sprowadził ją na Ziemię... by wyostrzała zmysły i zajmowała duszę."
Stefan Zweig

Pozdrawiamy
Matylda z blogu segritta.pl
Piotr z Barlinka

Dodaj komentarz