Jak było naprawdę?

Od początku miałem świadomość tego co się stało. Mając poczucie odpowiedzialności zgłosiłem sprawę na Policję. Wiem, że trzeba ponieść konsekwencje – ale to nie wandalizm, a raczej przywiązanie do miasta i chęć uwiecznienia się na zdjęciu z Symbolem tego, z czym silnie się identyfikuję. To, co się stało z moim udziałem jest jedną z tych spraw, o których się myśli, „po co tam szedłem”. Chcę oświadczyć, że nie był to akt wandalizmu – zniszczyć byle zniszczyć – ale przypadek, brzemienny akurat dla mnie w takie konsekwencje."
Michał Żytkowiak

Nie mamy możliwości sprawdzenia, w jakim stanie przed pamiętnym wydarzeniem z dnia 3 września 2008 roku znajdowała się rzeźba i cokół. Bezpośrednio po wydarzeniu sprawcy nie zgłosili się na policję, bo od rana szukano świadków i była nawet wyznaczona nagroda za pomoc w odnalezieniu wandali. Nie wpłynęły też (mimo poczucia odpowiedzialności jak pisze sprawca) do UM żadne środki na pokrycie kosztów naprawy fontanny i rzeźby. Brak więc okoliczności łagodzących.

Zdjęcia z Gęsiarką pewnie wielu z nas by chciało mieć, jednak nie łamiemy prawa i powszechnie uznanych zasad. Faktem jest, że uszkodzenia zabytku są i ich naprawa będzie wymagała czasu i pieniędzy. Czas jest też potrzebny aby złagodzić w pamięci wymowę tego smutnego środowego poranka gdy po mieście gruchnęła wieść o zdarzeniu.

REKLAMA

Czy uda się nam zapomnieć o uczuciach, które żywiliśmy do sprawców zamachu na Symbol naszego miasta? Czy fakt łagodnego ich potraktowania nie spowoduje eskalacji jeszcze gorszych zachowań i aktów wandalizmu? Jak poczuli się wszyscy zasłużeni dla Barlinka nagrodzeni prestiżowym wyróżnieniem jakim jest (może już była...) Barlinecka Gęsiarka?

- Czy sprawcy powinni zostać potraktowani surowo czy łagodnie?
- Czy publiczne napiętnowanie czynu i poniesienie kosztów restauracji zabytku jest wystarczającą karą?
- Czy taka kara odniesie skutek pedagogiczny w stosunku do sprawców i reszty społeczeństwa?

Wiele pytań, nad którymi dyskusja może trwać bardzo długo. Według przysłowia „Gdzie dwóch Polaków tam trzy różne opinie”. Sprawiedliwości zapewne i tak stanie się zadość jednak wyciągnijmy z tej lekcji naukę dla siebie...

Dodaj komentarz