Amelia Kowalczyk o pseudonimie piłkarskim „Mała”, do niedawna była zawodniczką trampkarzy starszych klubu ISF Pogoń Barlinek. Podopieczna trenera Sławomira Króla, jeszcze jako nasza zawodniczka, dostała po raz pierwszy powołanie do kadry Polski kobiet – U15.

REKLAMA

Kiedy 3 lata temu witaliśmy ją w gronie najstarszej grupy, była piłkarką Kłosa Pełczyce. Już wtedy wyróżniała się dobrymi warunkami fizycznymi, nie ustępując chłopcom z drużyny. Przez okres trzech sezonów,  wiele się w jej grze zmieniło i przyszły kolejne powołania do kadry kobiecej ZZPN. Od tego sezonu reprezentuje barwy WKS Śląska Wrocław. 

Trener reprezentacji Polski U-17 kobiet Marcin Kasprowicz, powołał Amelię na mecze, który odbędą się 19 i 21 września w Atenach. Amelce życzymy powodzenia w nowym klubie i do zobaczenia na boisku!

A teraz przeczytajcie co miała do powiedzenia:

Jak to się stało, że trafiłaś do ISF'u ? 

Grając z chłopakami w Kłosie nie czułam tego, że się rozwijam. Potrzebowałam silniejszego nacisku na rozwój i prace, a co za tym szło - nie dogadywałam się z chłopakami i było mi trudniej. Dlatego postanowiłam coś zmienić, a to że obserwowałam ISF na każdym turnieju czy też meczu, doprowadziło mnie właśnie do takiego przejścia. Podobało mi się, że z takim zaangażowaniem grali i sam ich styl gry dużo mówił o klubie. 

Co możesz powiedzieć o poziomie szkolenia w Twojej byłej już akademii ?

Po przejściu do ISF z roku na rok widziałam progres w drużynie. Awans za awansem, samo to, że dzięki temu klubowi, trenerom, a przede wszystkim chłopakom, mogłam tyle osiągnąć i to już chyba mówi o poziomie szkolenia. Zawdzięczam im każde powołanie na zgrupowanie kadry wojewódzkiej, kadry polski czy też zgrupowań. To właśnie dzięki tym trenerom i zawodnikom z Pogoni nie zapominając o niesamowitych KIBICACH! 

Czy jest duża różnica pomiędzy treningami w reprezentacji, do której się dostałaś, czy też Śląsku Wrocław, a ISF Pogoń Barlinek?

Największa różnicą jest to, że tutaj trenuje z dziewczynami, a w Barlinku trenowałam z chłopakami. Wiadomo, że z chłopakami gra była żywsza, bardziej agresywna, a przede wszystkim musiałam się przygotowywać mentalnie na te mecze. Na kadrach treningi są podobne, dziewczyny już są tak zbudowane, że jakby jakiś chłopak chciałabym się zmierzyć, to nie odczułby różnicy między płcią i to też jest dobre. Natomiast w Śląsku treningi są zróżnicowane i w tym to jest fajne, że nie wiesz co będzie na danym treningu.

Jak wiemy, przez większość czasu grałaś z chłopcami, jak bardzo ten fakt wpłynął na Twój rozwój ?

Granie z chłopakami dało samej mi duży progres pod względem fizycznym jak i psychicznym. Jak już wspomniałam wyżej, to dzięki temu klubowi mogłam spełnić jedne z moich marzeń co do zgrupowań. Grając z chłopakami, zyskałam dużą pewność siebie, głównie dzięki nim nie boje się, np. pojedynków jeden na jeden w obronie nie ważne z kim by to było. Dzięki nim nauczyłam się grać „ostro”. Jednak głównym powodem, było to iż chłopacy nie traktowali mnie na boisku/treningu jako DZIEWCZYNĘ! i za to chciałabym każdemu z osobna podziękować, bo wiem, że jakby tak było to nic bym nie osiągnęła. Ten klub i z chłopakami dała mi pole do większego rozwoju. Dzięki nim mogę być tutaj gdzie jestem. Dziękuje! 

 Jakie wskazówki możesz dać innym piłkarzom, zaczynającym swoją przygodę z piłką?

Wskazówki budują się wraz z rozwojem, ale mogę przytoczyć cytat, którego zawsze się  trzymam i zawsze ze mną jest - „Dopóki walczysz, jesteś zwycięzca!”. To właśnie on mnie motywuje, aczkolwiek warto też pamiętać o tym, że jeśli zaczynasz grę w piłkę, to nie możesz się poddać na samym początku. Nie ważne jak ciężko by było, kiedy ci coś nie wyjdzie, czy będziesz miał/a „gorszy dzień”, trzeba wierzyć w siebie i z tą wiarą progres będzie rósł sam. Oczywiście potrzebne jest do tego zaangażowanie i chęci.

Nadesłane: ISF Pogoń Barlinek

Dodaj komentarz