Grażyna Barszczewska

relacja TV

Ma w swoim dorobku ponad 150 wiodących ról dramatycznych i komediowych w teatrze, filmie i telewizji, występy w Kabarecie Dudek i na estradzie, recitale piosenek, nagrane płyty. Jej charakterystyczny, intrygujący głos znają także słuchacze audycji Polskiego Radia. Pracowała z wieloma wybitnymi reżyserami w kraju i za granicą. Zna język angielski i rosyjski. Gra na fortepianie. Od 1983r. związana z zespołem Teatru Polskiego w Warszawie.

Urodziła się w Warszawie, 1 maja 1947r. Wykształcona muzycznie. Ukończyła PWST w Krakowie. Zadebiutowała rolą Niny Zariecznej w dyplomowym spektaklu „Czajki” A. Czechowa w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie. Po dwóch pracowitych sezonach otrzymała angaż do warszawskiego teatru Ateneum, w którym przez dziesięć lat grała role liryczne, dramatyczne i komediowe  (m.in. Klara w „Ślubach panieńskich”, Stella w „Fantazym”, Andżelika w „Balu Manekinów”), zaskakując krytykę i widzów także odważnymi rolami charakterystycznymi (np. Vixen Ciągutka w „Operze za trzy grosze”).

W Warszawie na szerszą skalę rozpoczęła współpracę z teatrem telewizji („Maria Stuart” J. Słowackiego) i filmem. Ogromną popularność przyniosły Grażynie Barszczewskiej wiodące role w serialach telewizyjnych (m.in. niezapomniana Nina Ponimirska w znakomitej ekranizacji „Kariery Nikodema Dyzmy”, Agata w „SOS”, Marta w „Trzeciej granicy”).

W 1982 r. po sukcesie Gizeli w „Dwojgu na huśtawce” (reż. K. Kutz) została zaproszona przez Kazimierza Dejmka do roli Olivii w „Wieczorze Trzech Króli” W. Szekspira w Teatrze Polskim.
W ciągu wielu sezonów kreowała role z wielkiego repertuaru (m.in. Porcja w „Kupcu Weneckim”, Magdalena w „Pierścieniu Wielkiej Damy”, Elwira w „Tartuffie”).

Dwa sezony w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu (1995-1996) przyniosły dwie ważne role: siostry Ratched w „Locie nad kukułczym gniazdem” i Raniewskiej w „Wiśniowym sadzie”.

Poza macierzystym Teatrem Polskim występuje gościnnie na innych scenach warszawskich (Roma, Ateneum, Komedia, Kwadrat, Nowy), a także pozastołecznych (Kraków, Kalisz, Tarnów, Wrocław).
W 2004 r. w Tarnowskim Teatrze im. L. Solskiego wyreżyserowała „Zazdrość” Esther Vilar.
Publikowała również reportaże z podróży filmowych w „Twoim Stylu” i „Rzeczpospolitej”, a obecnie pisze felietony do miesięcznika „Warsaw Point”.

Za osiągnięcia zawodowe została dwukrotnie uhonorowana nagrodą pierwszego stopnia Komitetu ds. Radia i Telewizji (1984 i 1988), Wielkim Splendorem (1999), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003), a także indywidualnymi nagrodami za role teatralne (Szczecin i Wrocław). Za działalność charytatywną połączoną ze sztuką „Solo na dwa głosy” została wyróżniona „Motylem 2001” oraz honorowym członkostwem Stowarzyszenia Chorych na SM. Wraz z mężem Alfredem Andrysem wspiera fundację na rzecz Domu Artysty Weterana w Skolimowie.

Jest mężatką. Ma dorosłego syna Jarosława Szmidta – operatora filmowego.

Źródło: www.barszczewska.pl

{jgflv file:=[barczewska1.flv] width:=[384] height:=[288] autostart:=[false]}

{jgflv file:=[barczewska2.flv] width:=[384] height:=[288] autostart:=[false]}

Dodaj komentarz