Tytani - cztery strony świata

Oprócz niego istnieje też Teatr Wiatraczki, który powstał w roku 1987 i który równie aktywnie uczestniczy we wszystkich możliwych działaniach teatru. Od samego początku przy Teatrze jest Ela Chudzik, która jest współzałożycielem Wiatraka, instruktorem, reżyserem, scenarzystą, opiekunem i przewodnikiem teatralnym. Jesteśmy  jednym z nielicznych amatorskich teatrów o tak długim  istnieniu. Zapewne to dzięki konsekwencji w celach. I tu uczynię „kopiuj-wklej” z fragmentu wywiadu z Elą Chudzik „Lubimy rozrywkę, festyny, duże widowiska. Dużo, głośno, kolorowo, bogato, bez potrzeby myślenia, zastanawiania się, analizowania. Takie czasy.

Nie wszystkich to jednak satysfakcjonuje. Zawsze jest jakaś, może nieduża, grupa społeczeństwa poszukująca wartości intelektualnych, potrzebująca realizować się przez zgłębianie wartości duchowych”. I tego się trzymamy. Najważniejszy nie jest dla nas efekt końcowy, błysk i blichtr. Nasze spotkania to rodzaj wewnętrznego, intymnego spotkania, dzięki którym często zachodzą głębokie zmiany na całe życie. Skupiamy się na edukacji teatralnej, pracujemy na emocjach i szukamy prawdy. Bo jak twierdzi Mrożek ”ze wszystkich fizjologicznych substancji nieprawdziwa w teatrze jest tylko krew”. 

REKLAMA

Co przygotowujecie na Międzynarodowy Dzień Teatru i kiedy dokładnie będziemy mogli Was obejrzeć? Międzynarodowy Dzień Teatru odbędzie 25. marca (piątek) o godz. 18.00 pod hasłem premier Wiatraka oraz jego 30-lecia. Z tej okazji przygotowujemy spektakl pt.”Bang, Bang, Jesteś trup”, wystawę jubileuszową, etiudy teatralne Wiatraczków, koncert zaprzyjaźnionego zespołu z Goleniowa „Mary no Wane” oraz prezent taneczny. Główny spektakl wieczoru to historia o chłopaku, któremu nie udało się znaleźć tej prawdy, ani nie spotkał człowieka, który przewartościowałby jego życie. Kończy się tragicznie nie tylko dla niego, ale i dla tych, którzy stanęli mu, nawet niechcący, na drodze.

Zależy nam na spotkaniu się z ludźmi, ze starymi, obecnymi i może przyszłymi Wiatrakami.  Na pewno ten wieczór będzie okazją do refleksji i wspomnień, będzie duchowym pokarmem … bo nie samym chlebem człowiek żyje.

Dlaczego odchodzisz z Barlineckiego Ośrodka Kultury?
Wybacz, ale pozwolę sobie tego nie komentować.

Wiele osób martwi się o Wiatraki. Co z nimi?
Nic strasznego. Zmienia się tylko formułka; nie będziemy Teatrem Wiatrak działającym przy Barlineckim Ośrodku Kultury, a Teatrem Wiatrak reprezentowanym przez Stowarzyszenie „Plantacja Wyobraźni – MDK”. Więc jak widać nie ma powodów do zmartwień.

Powiedz, jak wspominasz współpracę z Elżbietą Chudzik? Kim ona jest dla Ciebie? Autorytetem? Nauczycielem?
Mam to szczęście, że na mojej drodze spotykam mądrych życiowo ludzi. (Tych drugich tez spotykam, ale dobrze, że jest ich mniej i specjalnie się nad nimi nie skupiam). Współpraca z Elą się nie zakończyła. Cały czas pracujemy razem, nie tylko nad spektaklami. Elę poznałam jak byłam nie tyle na zakręcie, jak na rozdrożu. To był czas kiedy młody człowiek musi podjąć ważne dla siebie decyzje. Dzięki niej, jej podejściu do teatru i do grupy młodych szaleńców moje życiowe wybory były zgodne ze mną. Ela nie jest autorytetem posągowym, któremu wręcza się tylko kwiaty. Ela ma fantastyczną umiejętność słuchania każdego człowieka. Pozwoliła mi być swoim partnerem w pracy, zaufała mi, dzięki czemu cały czas tworzymy razem, słuchamy się nawzajem, napędzamy w działaniu. Szczerze razem współtworzymy Wiatraka. Czasami nasze twórcze dysputy nie mają końca, aż młodzież musi nam przerywać by zacząć próbę i żeby nie było, nie zawsze się zgadzamy… ale najważniejsze, że estetycznie jesteśmy spójne.

Musical „Tytani - cztery strony świata"

Wspólnie z Elą Chudzik i Elą Smoczyk planujecie założyć stowarzyszenie. Czym ono będzie się zajmowało? Jakie ma cele?
 
Stowarzyszenie już założyłyśmy wspólnie z takimi ludźmi, którzy myślą o kulturze podobnie jak my i czują potrzebę działania społecznego. „Plantacja Wyobraźni” poruszać się będzie w obszarze kultury, edukacji i wychowania. Nasze projekty kierowane będą do dzieci, młodzieży, ale również i osób dorosłych. Zależy nam na tym aby zająć się sztuką nie masową, taką, która nie ogranicza wyobraźni, tworzenia i poczucia wolności. Chcemy służyć pomocą w nawoływaniu do tworzenia oraz chcemy stworzyć atmosferę rodzącą potrzeby; która stawia pytania i szuka na nie odpowiedzi. Ale wszystko to poprzez sztukę.

Z Martą Grygier rozmawiała M.P.

Dodaj komentarz