Walka ze stresem

Może to fajny sposób na odreagowanie codziennego stresu ? Wyrzucenie z siebie informacji, które zjadają nasz umysł to ciekawe rozwiązanie… Może ktoś o tym pomyśli w Barlinku…  

Spragnieni rozmowy wchodzą do warszawskiej kawiarni i szukają wzrokiem stolika z napisem „Mów - to pomaga”. Wolontariusz, który siedzi przy stoliku, pyta taką osobę, o czym chciałaby porozmawiać ? Ten ogólny wstęp jest po to, by przełamać stres i barierę. Później zainteresowany dosiada się do wolontariusza i zaczyna mówić. Mają poważne problemy, o których boją się powiedzieć rodzinie czy przyjaciołom, chcą ich ochronić, a jednocześnie sami się wyzwolić. Szukają osoby cierpliwej, życzliwej i anonimowej.

Czasami wolontariusz zadaje dodatkowe pytanie, by zachęcić do mówienia o sobie. Kiedy je zadać…To wyczuwają. Zachęcają, żeby się wygadać. Słuchający nie może w żadnym wypadku oceniać tego, co mówi zwierzający się.

Być może to rozwiązanie dla osób, które nie radzą sobie z codziennymi problemami. A może rozwiązanie dla dorastającej młodzieży, którą okres dojrzewania przerasta do takiej rangi, że znikaja z domów rodzinnych. Może to rozwiązanie dla szkół ?

Często osoby, które przychodzą do warszawskiej kawiarni, które początkowo są roztrzęsione po wyrzuceniu z siebie męczących tematów stwierdzają, że sytuacja nie jest, aż tak tragiczna. I często uświadamiają sobie, że są w stanie znaleźć sami rozwiązanie.

Na ulotkach zachęcających do skorzystania z tego typu „terapii” widnieją hasła  „ Mów – to pomaga”.
Do kawiarni może przyjść każdy z każdym problemem. Nawet jeśli ma ochotę podyskutować o obejrzanym filmie, albo o przeczytanej książce. O tym, o czym rozmawia się z bliską osobą, której np. ten ktoś nie ma.

REKLAMA

Siedzący w kawiarni wolontariusz ma dla każdego godzinę. Bezpłatnie oferuje deficytowy dziś towar. Czas. Jeżeli zwierzająca się osoba ma takie problemy, że musi się zgłosić do specjalisty – wolontariusz podaje adresy psychologów lub lekarzy.

Wystarczy tylko zorganizować miejsce zwierzeń. Program „Wysłuchiwania zwierzeń” działa pod banderą Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Francuskiej. Oprócz Polski program ten działa tylko we Francji i liczy już dobre 40 lat. W Polsce działa od 2005 roku.

Do podzielenia się tymi informacjami zainspirował mnie pewien starszy człowiek, który zaczął do mnie mówić , kiedy czekałam w swojej kolejce do lekarza. Zrobiło mi się jego żal. Mówił, że nie ma już swoich braci, żony i widać było, że nie ma z kim rozmawiać. Może taka akcja oraz nagłośnienie jej sprawiłaby, że uratujemy czyjeś dni, a nawet życie.

Czasami do kawiarni przychodzą młode dziewczyny, które siadają, rozpłaczą się i nawet nie wyduszą z siebie żadnego słowa. Przychodzą często osoby starsze, samotne, które straciły bliską osobę, a nie chcą obarczać swoimi problemami, obawami i lękami swoich bliskich.

Do kawiarni często przychodzą osoby starsze, których nie stać na odwiedzanie takich miejsc i stanowi to dla nich niebanalną chwilę… 

Od grudnia 2007 r. taki punkt zwierzeń uruchomiono w warszawskim Liceum Ogólnokształcącym. Pomagali tam wszyscy od dyrektorki, która przydzieliła pomieszczenie, do woźnej, która zawiesiła firanki, żeby było miło i schludnie. Intymny „bananowy pokoik”, w którym uczniowie mają czuć się swobodnie. Do wysłuchiwania ich zwierzeń wybrano kilku młodych wolontariuszy. Komfortem jest to, że wolontariusze nie mają żadnego kontaktu z nauczycielem. Zgłasza się sporo nastolatków, którzy skarżą się na rodziców, którzy nie mają dla nich czasu. Przy takich rozmowach o pomoc proszono również psychologa, który daje wskazówki wolontariuszowi jak ma postępować.

Może warto byłoby się zaangażować w taki Program?

www.wysluchiwaniezwierzen.waw.pl

Dodaj komentarz