KADRÓWKA 2015

Może i to wszystko brzmi jak coś niewiarygodnego (w dzisiejszych czasach wszystko co nie jest przesiadywaniem na plaży może się wydawać, delikatnie mówiąc, dziwną formą spędzania wolnego czasu w wakacje), ale tak właśnie wyglądał tegoroczny Marsz Szlakiem Pierwszej Kompanii Kadrowej. Brali w niej udział m.in. Strzelcy z barlineckiej JS4037. Sam Marsz nie był przypadkowym przedsięwzięciem – co roku kilkaset osób maszeruje oddając cześć Kadrówce Józefa Piłsudskiego. Co więc takiego ciekawego jest w monotonnym, trwającym 6 dni marszu z Krakowa do Kielc? Sam nie wiem od czego zacząć… Może od tego, że można spotkać tutaj naprawdę wielu ciekawych (czasami nawet przesadnie ciekawych) ludzi z różnych stron Polski, od Pomorza do Podhala. Poza tym, że można nabyć nowe znajomości niezwykle ważne jest to, że można tak naprawdę przetestować swój organizm. Ciągły ruch podczas upału daje się mocno we znaki, na czterdziestokilometrowym odcinku wiele osób przekroczyło granice swojej wytrzymałości.

REKLAMA

Jest to także okazja do tego, żeby zamanifestować swój patriotyzm. Kadrówkowicze charakteryzują się przede wszystkim miłością do ojczyzny, ogromnym hartem ducha i „Piłsudczykowatością”. Cały Marsz otoczony jest bardzo patriotyczną, ale jednocześnie wesołą i miłą atmosferą. W czasie Marszu zdążyłem także zauważyć, że mentalność ludzi z południa kraju jest nieco inna niż nasza, tu, na zachodzie. Społeczność miast i wsi z tamtych terenów niejako identyfikują się uczestnikami Kadrówki. Podczas wyczerpującej wędrówki od czasu do czasu można doświadczyć chociażby poczęstunku domowym kompotem. Mały gest, a cieszy. Jeśli chodzi o powiązanie naszej małej mieściny z Kadrówką, warto wspomnieć o tym, że Barlinek ma najwięcej marszowych odznaczeń (dostaje się je za trzykrotne uczestnictwo w Marszu) w całym województwie. W tym roku odznakę za trzykrotne pokonanie trasy otrzymał sekcyjny barlineckiego ZS Michał Sokołowski. Serdeczne gratulacje się należą, jest to bowiem powód do dumy. Podsumowując… Gorąco zachęcam do uczestnictwa w Marszu. Mimo tego co napisałem w pierwszym akapicie (należy to traktować troszkę z przymrużeniem oka), jest to niesamowite przeżycie okraszone ciągłym kontaktem z niesamowitymi ludźmi. Dominik Skręta

Dodaj komentarz