Wrzosy w Schneverdingen

Wszystko to zostało wykonane dokładnie tak jak zostało zaplanowane. W ciągu trzech dni pobytu zwiedziliśmy Schneverdingen i okolice. Zobaczyliśmy wiele nowych miejsc i poznaliśmy wielu nowych przyjaciół. W sobotę 4 czerwca zaprezentowaliśmy dwukrotnie nasz program, na który składały się tańce: walc, kujawiak, polka lubelska oraz kilka scenek z wesela Boryny. Po raz pierwszy zaprezentowaliśmy nasz program w Domu Seniora „Tannenhof” w godzinach południowych. Po raz drugi wystąpiliśmy na Święcie Miasta wraz z grupa Feeling w godzinach popołudniowych. Obie grupy prezentowały się barwnie kolorowo i bardzo profesjonalnie. Widzowie podziwiali piękne stroje i kostiumy zastanawiając się skąd my mamy tyle pieniędzy na to. To była ta część oficjalna, artystyczna naszej wizyty.

Schneverdingen to miasto 18,5 tysięczne. Leży w środku trójkąta, którego wierzchołki  tworzą  trzy wielkie miasta: Hamburg, Brema i Hannover. Schneverdingen (Land Dolna Saxsonia) to miasto słynące z powszechnie znanego Święta Wrzosu, które przyciąga każdego roku ok. 50 000 turystów. W samym centrum wrzosowisk w ostatnią niedzielę sierpnia odbywa się koronacja Królowej Wrzosu. Lüneburskie wrzosowiska są największe w Europie. Jak do tego doszło opowiadał na Jürgen Schulz. Tereny te nigdy nie były bogate, nie było przemysłu, ziemie słabe, mało nadające się na uprawy rolne. Ale wydobywano tutaj sól warzelną. Do tego trzeba było mnóstwo opału. Wycinano więc okoliczne lasy.

REKLAMA

W ten sposób ogołocono z lasu ogromne połacie ziemi. Na tych obszarach rozciągają się dzisiaj te największe w Europie skupiska wrzosowisk. A ponieważ nie ma tu nic innego czym można by zaimponować światu, ktoś mądry postawił na wrzosy.  Okazało się to strzałem w dziesiątkę i teraz uczyniono z tego ogromną atrakcję turystyczną i z tego żyje Schneverdingen i okolice. Wrzosy nie są pozostawione same sobie. Są uprawiane i pielęgnowane. Przede wszystkim wypasa się tutaj owce. One czyszczą wrzosy, wyjadają trawę a rośliny pozostają. Wrzosy w różnych porach roku kwitną różnymi kolorami. Tworzone są wobec tego różnokolorowe kompozycje. Zwłaszcza w miejscu gdzie znajduje się Heidepark, ogromny park rozrywki. Na wrzosowiska nie można wjeżdżać samochodami. Tylko pieszo, rowerem lub 15-osobowymi wozami konnymi, tak jak my odbyliśmy tam 2-godzinną wycieczkę.

W trakcie pobytu zwiedzaliśmy również Muzeum Szkolne oraz Skansen rolniczy, którym opiekuje się Heimatbund. Tam oprowadzał nas Ulrich Kasch, który jest  przewodniczącym Heimatbundu. W skansenie znajduje się również Muzeum Zegarów. Oglądaliśmy również  kościół ewangelicki, którego podstawowa konstrukcja jest drewniana, dach przeźroczysty, tak, ze światło dociera wszędzie. Najciekawszym, centralnym punktem tego kościoła jest ściana nazywana „biblioteką” bo wygląda jak ogromny regał z książkami. W każdej takiej książce mieści się ziemia z różnych miejsca na świecie z wszystkich kontynentów. Również z Barlinka. Tych książek jest ok. 7 tys. Ale jest jeszcze sporo wolnych miejsc w bibliotece.

Nie sposób opisać wszystkiego w krótkiej relacji. Należy tylko dodać, że nasi gospodarze byli bardzo gościnni i serdeczni. Gościli nas w swoich domach członkowie Heimatbundu oraz Arbeiterwohlfahert (AWO). My równie serdecznie dziękowaliśmy im za gościnę. Tekst Kazimierz Borowski. Zdjęcia Maria Rosół i Maria Mitek.

Dodaj komentarz