Szkoda, że gość numer 1, będący nauczycielem gimnazjalnym obejrzał całość tylko w sieci...Ostentacyjne opuszczanie sali podczas przedstawienia i niestosowne komentarze poza nią przemilczę... Jako rodzic obejrzałam widowisko dzień przed premierą szkolną i widziałam wzruszenie dorosłych, którzy kontekst historyczny znają doskonale. Czy dzieci na widowni i sami aktorzy muszą znać wszystkie zakręty naszej historii z detalami, rozumieć złożoność sytuacji politycznej? Zapewniam Państwa, że nie! Sama miałam wątpliwości, czy moje dziecko ucząc się tekstów do recytacji czy utworów do śpiewania je rozumie, czy to nie są zbyt poważne treści...i co? Okazało się, że dzieci pamiętają wybiórczo symbole, pojęcia, wartości i zapamiętają z tej pięknej lekcji historii wystarczająco dużo, żeby kojarzyć 11 Listopada ze Świętem Niepodległości i o to chyba chodzi. Szczerze żałuję, że podobno klasy starsze - począwszy od siódmej - nie mogły obejrzeć tego montażu. Co do chronologii, to najwyraźniej autor pierwszego wpisu jednak nie zrozumiał przekazu, bo nie chronologia była tu ważna...Nietrudno było zauważyć, ze dobór treści w poszczególnych fragmentach przedstawienia był tematyczny /problemowy/ i stąd przeskoki w historii. I na koniec, jakże istotny dla autorki / gość #1/, aspekt doboru postaci i zdarzeń...Nie będę polemizowała z wolnością artystyczną, ale historia jest ciągiem zdarzeń przeszłych, które, jak mamy okazję obserwować, są modyfikowane wedle rozmaitych upodobań. Nie było to przedstawienie stricte poświęcone wydarzeniom roku 1918, tylko różnym momentom historycznym, które doprowadziły Polskę do niepodległości, rozmaicie, w następstwie kolejnych zdarzeń historycznych, postrzeganej. W tym kontekście, równie dobrze możemy zarzucić Sienkiewiczowi, że jego powieści historyczne są wypaczone, bo uwzględniają wyłącznie wzniosłe momenty naszej historii. Idąc dalej , proszę się nie obrażać, można zapytać dlaczego 3 Maja składamy kwiaty zawsze pod pomnikiem Marszałka? Oczywiste, bo istnieje celowy związek między zdarzeniami , które dzielą wieki...zdarzenia te wiąże idea...Z wielką przyjemnością polecam wszystkim to przedstawienie pełne emocji, skłaniające do refleksji nad przeszłością i teraźniejszością. Historii nie da się traktować wybiórczo i choć różne możemy mieć doświadczenia pokoleniowe, cel powinniśmy mieć jeden, bo tak właśnie uczy się skomplikowanego dziś patriotyzmu. Mam nadzieję, że wkrótce obejrzymy kolejny ambitny program, a autorek scenariusza nie zniechęcą nieprzemyślane wpisy ...PS. W normalnej sytuacji prawnej takie krzywdzące wpisy pracownika podlegają pod KP i rozpatrywane są jako działanie na szkodę zakładu pracy… tutaj jednak jest Karta Nauczyciela. Szkoda, że na bakier z etyką…

Ależ Zbyniu, gdzież tu o obrazie? Toż to tylko malutkie dygresje pt miejsce hołdu. Oczywiście i obiekt, jakże kontrowersyjny.
A swoją drogą, wracając do meritum - Gość nr 1 i 4 to musi belfer. Fajnie tak we własnym gniazdku dyskutować o przekazie merytorycznym przedstawienia. I skąd wiadomo, że to dzieciaki z 4 i 5 klasy? Ja po buziakach nie rozpoznaję. Czyzby Gość 4 doskonale orientował się w sprawach lokalnych??????????

Marceli nie obrażaj marszałka,bo gdyby nie on to dzisiaj pisałbyś cyrulicą.

Panowie, po pierwsze, tak jak zaznaczyłam poniżej, uważam że dzieci wystąpiły bardzo ładnie (bez żadnej ironii). Co do scenariusza zaś po prostu wyraziłam swoją opinię - chyba jeszcze można? Ja jako osoba dorosła doskonale wszystko zrozumiałam, i przekaz i kontekst historyczny. Ale na widowni widziałam dzieciaki z 4-5 klasy i uważam, że bez znajomości tegoż właśnie kontekstu (a niby skąd mają go znać dzieci w tym wieku?) zrozumienie tego przedstawienia graniczyło z cudem.

obejrzałem, wzruszyłem się jak mały boberek - dzieciaki przemówiły mocniej niż coroczne kwiaty pod obeliskiem zamachowca z wąsem. Wspaniale. Polska, jaka jest, każdy widzi. I smród i sztandary, bieda i błyszczące ściany, opuszczone głowy i światło w oczach, zdrada i wielkie odbudowy, korupcja i szlachetność. Fajnie to pokazali w kontekście zawirowań historycznych. Trzeba być ślepakiem aby nie dostrzec super przekazu mości Gościu nr 1.