Paweł Chara napadnięty

Gdy usłyszałem jak silnik przestaje wyć, po czym się zatrzymuje przede mną jakieś 10 metrów, czułem już problemy. Wysiadło 3 ludzi, nie do końca wiem, czy to byli Chińczycy, z czego jeden z bronią w ręku, nogi mi się ugięły, nie pamiętam wiele z tej całej sytuacji, zdecydowanie przypominało to senną marę. Wymachując pistoletem krzyczał, wiec ukląkłem, skierował pistolet na moja torbę foto, pokornie zdjąłem i otworzyłem ją, po czym zacząłem podawać jej zawartość, bo tego chcieli.

Najpierw obiektywy, no i na końcu aparat, prosząc i pokazując na aparat, powoli próbowałem wyciągnąć choć karty, ale nie udało się. Leżąc twarzą do ziemi, czekałem na najgorsze, nie wiem ile to trwało, ale ucichło wszystko i usłyszałem ponownie ryk silnika, napastnicy odjechali. Zostałem z pustą torbą i nie wiem czym w głowie.... Po jakimś czasie dotarło do mnie, co się w ogóle stało. Nie maiłem nic, popłakałem się jak dziecko... nie mogę znieść tego, cieszę się ze żyję, ale...

REKLAMA

Poobijany dotarłem do wioski, w której miałem nocleg i cały bagaż ( to jedyne pocieszenie w tej sytuacji), tam zrozumiano mnie, że zostałem okradziony. W końcu przyjechała policja, bardzo ciężko było nam się porozumieć, ale w końcu sporządziła notatkę, i z nią wysłali mnie do stolicy Yunnanu, by tam przesłuchali mnie mundurowi, rozmawiający po angielsku ...

Obecnie jestem w Kunming, rozmyślam o całej sytuacji, pojawiły się myśli o powrocie. Jednak już zdecydowałem, chce dokończyć misję... Muszę zakupić kosztowny sprzęt, oczyścić umysł ze złego, i ruszać dalej w poszukiwaniu. Było nie było magicznych obrazów Chin.

ps. za dwa dni ruszam dalej... a załączone fotografie do pierwszych trzech relacji to prawie jedyne co mi pozostało.

Trzecia relacja

Nazajutrz o poranku, prócz śpiewu ptaków obudził mnie dźwięk obijanych o siebie talerzy metalowych przeznaczonych do grania....Natychmiast zerwałem się i prawie biegnąc z góry, znalazłem się w dolnej części wioski, gdzie na specjalnie przeznaczonym placu zbierają się mieszkańcy wioski, wszyscy w odświętnych ubraniach, Okazało się, że w ów społeczności, rozpoczyna się festiwal lusheng ( święto odbywa się na początku roku, tyle że kalendarza księżycowego, jest on również świętem wiosny) !!!!! (lusheng, to dawny instrument wykonany z bambusa, długość dochodzi nawet do 7 m.) cud, pomyślałem, ponieważ bardzo ciężko zdobyć te informacje, co gdzie i kiedy... w rożnych regionach i wioskach odbywa się to w innym czasie, do tego miejsca te rozrzucone są nawet w odległości 200 km.

Po 20 min. rozpoczęło się święto. Kobiety bogato przyozdobione tańczyły w rytm wygrywanej przez mężczyzn muzyki na bambusowych " trąbkach", niezwykle pozaczepianych ze sobą bambusów, długich na 4 metry wysokości. Sam taniec nie jest porywający, ale ciekawie wprowadzający w swoisty stan mantry, do tego ta sceneria, kilkakrotnie poczułem przechodzącą ciarkę:), na przemian z męskim przygrywaniem, trwa to około od 3 do 4 godzin.

Oczywiście bardzo szybko dałem się zauważyć wyginając się, by odpowiednio sfotografować całe zdarzenie. Po chwili podszedł do mnie gospodarz wioski i z uznaniem uścisnął mi dłoń, co oznaczało pewnego rodzaju aprobatę...Ucieszyło mnie to bardzo, bo nie chciałem zakłócać tak ważnego wydarzenia Miao.

W pewnym momencie tańców pojawiła się kobieta, która z wielkiego dzbana nalewała coś wszystkim tańczącym kobietom w bawole rogi, długo nie musiałem się zastanawiać, po rozlaniu trunku dwie panny podeszły do mnie i podały mi coś do wypicia. Nie mogłem dotknąć "pucharu" tylko mogłem pić, niestety smecze to nie było:), „pędzonaka z ryżu”, jeden puchar zniosłem, ale po nim dostałem drugi:) wiele nie brakowało bym ... musiałem szybko popić, co oczywiście wywołało ogólny śmiech wśród mieszkańców wioski.

Tylko w święta lub na ślub, dzieci mężczyźni i kobiety narodu Miao ubierają się w tradycyjny strój oraz ozdoby min. w srebrną biżuterię, grają na instrumencie Lusheng i tańczą. Przysłowie narodu Miao mówi: "Jeśli nie będziesz grał na Lusheng, nie będziesz miał obfitych plonów”. Praktycznie z tego wywodzi się Lusheng, plony są bardzo ważną częścią życia tego ludu.
W 2006 roku, sztuka robienia Lusheng narodu Miao, została umieszczona na Narodowej Liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego Chin.

Podróżując dalej do przodu w kierunku południowym, głodny i lekko zmarznięty dotarłem do wioseczki na wskroś cichej, tylko z jednego miejsca dobywały się dźwięki. Umysł kazał iść za głosem :), po chwili pokazały się dziesiątki osób, i rozstawione polowo stoły z jadłem, a głodny byłem poważnie, ale jednak zatrzymałem się by posłuchać wspaniałej muzyki wydobywającej się z nie znanych mi trąbek. Grały na nich 4 osoby 2 krótkie i 2 długie trąbki, ale na zmianie jednak po kilku minutach nie wytrzymałem i zszedłem kilkanaście stopni w dół, nie wiedząc czego się spodziewać zacząłem badać teren, a ludzie wokół mnie… Gdy niepewnie wysunąłem aparat z torby i strzeliłem próbne zdjęcie, podniósł się ze stołka jeden z biesiadników grających na ów trąbce i zamaszystym ruchem pokazał mi miejsce przy stole:)))). Cały szczęśliwy zasiadłem wśród nieznajomych, po chwili pojawiły się czarki z pędzonym paskudnym ryżowym alkoholem….Nagle zaczęło być bardzo głośno, ale nie od muzyki, a od petard, po czym przyniesiono związanego świniaka, obok przyrządzono już jednego, po wypiciu kilku czarek zacząłem dopytywać, o co chodzi, okazało się, że jestem na pogrzebie!!!! Taka tu tradycja piją i jędzą wszyscy kilka dni, a muzyka i fajerwerki to pewnego rodzaju przepustka do nieba...!!!!

W ten sposób przesyłam kilka drobnostek fotograficznych i zapiskowych zajawek, materiał foto, zdecydowanie dokumentalny, zdobyte obrazy pozostawiam na wystawę, by tam właśnie pokazać obraz Chin widzianych i przeżytych przeze mnie :))))

pozdrawiam serdecznie

ps. by napisać ów relacje wyrwałem się na chwile z wioseczki odizolowanej rzeką, gdzie łowi się ryby za pomocą ptaków (kormoranów) .... następna relacja za około miesiąc :)))))

Sponsorem wyprawy "Foto-Video Expedition Chiny 2009" (obok Nikon Polska i PGNiG) jest GBS Bank w Barlinku.

Foto: Paweł Chara

Dodaj komentarz