Turniej Piłki Nożnej Młodzików

Wszyscy zawodnicy to rocznik 1997/98. Organizatorem piłkarskich zmagań jest Towarzystwo Miłośników Barlinka oraz byli wychowankowie A. Pluszczyka.
js

Alfred Pluszczyk

Miesiąc później rozpoczyna swoją barlinecką przygodę z piłką. Wciela się jednocześnie w zawodnika, trenera i sekretarza Robotniczego Klubu Sportowego „POGOŃ”. W owym czasie pracuje w Zakładach Przemysłu Drzewnego, gdzie poznaje swoją przyszłą żonę, Zofię Parol. Po kilku latach przenosi się do Zakładów Urządzeń Okrętowych „BOMET” (  tu osiąga emeryturę ) i tam u boku Bronisława Bagińskiego oddaje się swojej sportowej pasji. W tym też okresie zdobywa swoje największe sukcesy. Bez wątpienia należał do nich historyczny awans do III ligi w 1955 roku i  mistrzostwo tej klasy rozgrywkowej cztery lata później. Aby grać wyżej zabrakło wówczas zwycięstwa w pojedynkach barażowych. Kolejne lata to ustabilizowanie wysokiej pozycji klubu na trzecioligowych boiskach przez blisko czterdzieści lat.

REKLAMA

Popularnego Pana Fredka najbardziej jednak pamiętamy, jako trenera grup młodzieżowych. Z pod jego ręki – od końca lat sześćdziesiątych do połowy lat osiemdziesiątych – wyszło kilka pokoleń juniorów, którzy później stanowili o piłkarskim potencjale pierwszego zespołu. Bodaj największym sukcesem pracy z młodzieżą, osiągniętym wspólnie z Ernestem Woźniakiem, był udział juniorów „STOCZNIOWCA” w finałach Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży ( Wrocław 1983 rok ). O tym wszystkim, jak również o wielu innych ciekawych wydarzeniach z życia Alfreda Pluszczyka pisze Janusz Kowalczyk w monografii MKS „POGOŃ” Barlinek za lata 1946 – 1996. Czynnych zajęć piłkarskich w klubie zaprzestał po nagłej, nieoczekiwanej śmierci żony w 1984 roku.

Państwo Pluszczykowie nie mieli dzieci, a Pan Alfred wraz z ukochaną osobą tracił pomału swoją drugą miłość. Coraz bardziej opuszczały go siły i zdrowie, lecz przy każdej nadarzającej się okazji odwiedzał stadion przy ul. Sportowej. Niestety, również w jego przypadku choroba okazała się silniejsza. Ostatnie kilka miesięcy życia spędził w Domu Opieki Społecznej, gdzie zmarł w październiku 1996 roku. Pochowany został obok małżonki Zofii na barlineckim cmentarzu. Rok później z inicjatywy ówczesnego dyrektora Barlineckiego Ośrodka Sportu Turystyki i Rekreacji Marka Olecha, zorganizowano memoriałowy turniej oldboi.

Żródło: Echo Barlinka

Dodaj komentarz