1 listopada przypomniałem Janusza Kaftańskiego „Downara”, a kontynuując listopadowe wspomnienia, w tym tekście chciałbym przypomnieć postać najważniejszą dla powojennego Barlinka. Trzeba wspominać tych, którzy kiedyś mieszkali w naszym mieście.

Obecnie nikt o nich właściwie nic nie wie, bo kolejne pokolenia Barlinian nie miały możliwości o nich usłyszeć. Zostali „odkryci” dzięki pasji kilku obecnych mieszkańców Barlinka – Ewy Dzierbunowicz, Stanisława Rewersa, Grzegorza Przybylskiego i upamiętnieni w publikacji wydanej w 2019 r. „Śladami pionierów Barlinka”.

REKLAMA

Będąc w ubiegłym roku w Poznaniu postanowiłem odszukać grób pierwszego Burmistrza Barlinka. Był nim Franciszek Bieda. Do Barlinka przybył w lutym 1945 r., a wyjechał na przełomie 1951/1952 r. do Poznania, gdzie mieszkał do śmierci, do (no właśnie) jak się okazało do grudnia 1984 r. Został pochowany na cmentarzu komunalnym w Poznaniu–Junikowie. Przyznam, że odszukanie grobu zajęło mi trochę czasu. Jest to rozległy cmentarz i chociaż mając informację o jego lokalizacji, to właśnie ze względu na dużą powierzchnię cmentarza nie było to łatwe. Będąc już blisko celu czułem coraz większe emocje. A kiedy udało mi się go odnaleźć, to ogarnęło mnie wzruszenie.

Byłem chyba jednym z pierwszych (a z pewnością jednym z nielicznych Barlinian), który mógł oddać cześć i modlitwę przy mogile człowieka, pioniera powojennego wówczas jeszcze Berlinchen – Berlinka, piastującego tę ważną – najważniejszą funkcję w mieście. Nagrobek jest powiedziałbym bardzo skromny, ale jest. Napisy też niezbyt czytelne, jednak po lekkim oczyszczeniu odczytałem je. Nie jest to grób zapomniany, a teraz myślę, dla nas ważny. Ponownie pojechałem teraz w listopadzie do Poznania, już specjalnie by na cmentarzu, na mogile pioniera Barlinka zapalić znicze. Jego niezwykle interesujące życie zostało opisane w ww. publikacji, do której lektury serdecznie zachęcam.

Zdradzę tylko, że podczas jej pisania, informacji o Franciszku Biedzie mieliśmy  bardzo niewiele. Również nie wiedzieliśmy jak wygląda. Wprawdzie zachowały się fotografie w naszym Muzeum (ale bez opisów), na których na tle ruin Barlinka widzimy różne osoby. Ale kto to jest? Czy jest tam pierwszy burmistrz? Te pytania długo pozostawały bez odpowiedzi. Franciszek Bieda był kluczową osobą, która inspirowała piszących książkę. Od niego to zasadniczo (symbolicznie) zaczęła się powojenna historia polskiego Barlinka. Zebranie informacji o nim i ich spisanie uważaliśmy za podstawę książki i najważniejszy jej rozdział.

Po wielu poszukiwaniach i wielkiej determinacji Pani Ewy udało się dotrzeć do mieszkającego w Poznaniu Godysława Silskiego, który jest pasierbem Franciszka Biedy. Dzięki niemu (i zebranym  dokumentom) można było przygotować pełny biogram Franciszka Biedy, który jak się okazało „umarł dwa razy”, tj. miał wystawione dwa akty zgonu, które dzieliło 38 lat. Także udało się rozpoznać osoby na zdjęciach i jest wśród nich pierwszy burmistrz. Ale o tym i jego niezwykłych losach można dowiedzieć się z lektury „Śladami pionierów Barlinka”.    

Grzegorz Przybylski 

Dodaj komentarz