Kiedy w maju 2019 roku spotkali się pierwszy raz po 47 latach, obiecali sobie wtedy, że w podobny sposób uczczą „złoty jubileusz” ukończenia barlineckiej Szkoły Podstawowej nr 2 przy ul. Leśnej. Czas minął bardzo szybko i w minioną sobotę 18 czerwca br. grupa 30 absolwentów (taka sama frekwencja była poprzednio) „Dwójki” z 1972 roku spotkała się na zjeździe po równo pół wieku.

REKLAMA

A swoją przygodę z tą szkołą rozpoczęli we wrześniu 1964 roku. Na uroczystej inauguracji roku szkolnego wyczytywano kolejno nowych pierwszaków, którzy stanowili wtedy szósty rocznik w tej nowej placówce. Swoje dzieci przygarniała do siebie najpierw Pani Elżbieta Hildebrand (po mężu Miszczak), potem Pani Anna Zegar. Łącznie gromada maluchów, która rozpoczęła naukę w dwóch oddziałach na „krótkim” korytarzu, liczyła wówczas około 60 osób. Po trzech latach przenieśli się do starszaków (oddziały IV – VIII) na prawą stronę, gdzie zajęcia odbywały się już w różnych salach tematycznych. I tak aż do czerwca 1972 roku, kiedy to w podobnej ilości kończyli naukę w SP 2 na ul. Leśnej. W międzyczasie zmieniał się trochę skład osobowy, jedni odchodzili, drudzy dochodzili. Tak też było wśród wychowawców. Ostatnią pieczę nad kl. „A” sprawowała mgr Terersa Babiszkiewicz (obecnie Piwowarczyk), a nad kl. „B” mgr Maria Goździewska. Trzy miesiące później absolwenci z „Dwójki” rozpoczęli dalszą naukę w szkołach Szczecina, Gorzowa Wlkp., Choszczna, Myśliborza i najliczniejsza grupa w Barlinku. Potem dorosłe już życie rozrzuciło nielicznych po Polsce, po całym świecie, ale zdecydowana większość pozostała na miejscu.

I właśnie miejscowi przeważali wśród sobotnich imprezowiczów, świętujących swój piękny jubileusz ukończenia „podstawówki”. Ale byli i tacy, którzy na to szczególne spotkanie przyjechali z Wielkiej Brytanii (Ewa), Niemiec (Ala), Rypina (Bożena), Szczecina (Andrzej) i Gorzowa Wlkp. (Andrzej). Za miejsce zbiórki wybrali sobie rynek, gdzie po pierwszych powitaniach i serdecznych uściskach, uczniowie ze szkolnych ław zrobili sobie pamiątkowe zdjęcie przy kultowej Gęsiarce. Następnie spacerkiem – przy pięknej, słonecznej pogodzie – przemieścili się nad jeziorem do „Stołówki u Agi”, w której czekano na nich z obiadem i innymi pysznościami.

Zanim wystrzeliły korki szampanów i na przystrojonej sali rozpoczęła się biesiadna część imprezy, zebrani chwilą ciszy uczcili pamięć zmarłych koleżanek, kolegów i ówczesnych nauczycieli. Już w piątek delegacja jubilatów odwiedziła miejscowe cmentarze, gdzie zapalono znicze na 29 grobach. Poza Barlinkiem pochowani są tylko: Gosia – Świnoujście, Krzysiek – Szczecin Dąbie i Zbyszek – Pełczyce. Bardzo serdecznie powitano obecne na spotkaniu Panie Nauczycielki ze szkolnych lat, mgr Genowefę Maliszewską i mgr Teresę Piwowarczyk. W dowód podziękowania za dawne nauczanie i wychowanie, wręczono im bukiety kwiatów. Obdarowane zrewanżowały się „swoim dzieciom” przepysznym tortem rocznicowym, który rozkoszował wszystkie podniebienia po smacznym obiedzie.

A potem to już niekończące się wspomnienia z dawnych lat szkolnych. Odbywały się one przy muzyce śpiewającego duetu, w repertuarze którego dominowały utwory z czasów młodości imprezowiczów. Nie trudno zatem zgadnąć, że melodie takie porywały obecnych do tańca. Choć na sali była zdecydowana przewaga pań, mężczyźni stawali na wysokości zadania, a ulubionymi formami tanów była „ciuchcia” i „kółeczko”. Bardzo dużo kolorytu i uśmiechu przysparzała balowiczom Ala, która przywdziewała im różne, wesołe gadżety. To na jej wniosek – już na początku spotkania – okrzyknięto Mirka jego „starostą – sułtanem”, jako podziękowanie za włożoną pracę w organizację zjazdu. Na dowód tych honorów otrzymał puszyste nakrycie głowy panującego. I w takiej przezabawnej, roześmianej atmosferze bawiono się w gościnnym lokalu Pani Agnieszki Pichlak przez ponad dziesięć godzin. Kiedy niemal w całości opuszczali miejsce spotkania, było już grubo po północy. Potem trafiały się jeszcze wzajemne odprowadzenia, toteż co niektórzy wracali do domów, kiedy świtała niedziela. Celujące recenzje balowiczów po imprezie pozwalają z dużym prawdopodobieństwem przypuszczać, że nie było to ostatnie zebranie absolwentów „Dwójki” z 1972 roku.

A.K. (absolwent) - nadesłane 

Dodaj komentarz