W poprzedniej części historii Zakładów Urządzeń Okrętowych „Bomet”, wspomnieliśmy o mianowaniu Bronisława Bagińskiego na nowego, 13-go dyrektora firmy. To właśnie On, wykorzystał potencjał drzemiący w zatrudnionych już pracownikach i stworzył jedno z największych przedsiębiorstw na tych ziemiach.

Istniejąca w pobliżu baza surowcowa i rosnące potrzeby na wyroby drzewne, a także posiadane tradycje drzewne zaważyły o podjęciu decyzji budowy nowoczesnego przedsiębiorstwa drzewnego. Można powiedzieć, że barlineckie zakłady wykorzystały sprzyjający klimat pozwalający na inwestycje.

Od kilku dni na jednym z portali społecznościowych, masowo udostępniany jest film z lat ’70-tych, który przedstawia Barlinek w tamtych latach. Jednak przede wszystkim, mówi on o Zakładach Urządzeń Okrętowych „Bomet” i ich historii opowiedzianej przez m.in. Bronisława Bagińskiego i Romanę Kaszczyc.

Wojna sprawiła, że obiekty przemysłowe Barlinka zachowały się w bardzo złym stanie technicznym. Ich uruchomienie zaczęto od usunięcia zniszczeń wojennych, a także remontów budynków i naprawy przestarzałego parku maszynowego.

W końcu XIX wieku na terenie Barlinka istniał jeszcze jeden duży zakład przemysłu drzewnego. Jego początek datuje się na rok 1875, kiedy to Wilhelm Heinrich Gustaw Jahnke założył tartak i skład drewna. Wilhelm urodził się 26 listopada w 1847 roku i był synem urodzonego 9 lutego 1819 roku Johanna Fridricha Wilhelma Jahnke.

Po śmierci Juliusza Nathana Messowa w 1880 roku zakład już samodzielnie prowadził urodzony 19 marca 1896 roku w Berlinchen Kurt Jacob Neustein. Był on najstarszym i jedynym żyjącym synem Moritza Neusteina, który miał z Perlą siedmioro dzieci: Ernsta, który zmarł na infekcję w wieku dziecięcym, Elsę (1883), Rosę (1884), Kaete (1888), Lotte (1890), Kurta (1896) i najmłodszą Alice (1902).

Dzień Poczty Polskiej a zarazem Dzień Listonosza, przypada 18 października. Dlaczego w tym dniu? Dokładnie 18 października 1558 r. król Zygmunt II August, utworzył Pocztę Królewską. Instytucja ta, formalnie już działająca, zajmowała się przewożeniem wiadomości na trasie Kraków-Wiedeń-Wenecja.

Teren między wzgórzem zwanym z uwagi na znajdujący się tam żydowski cmentarz „Żydowską Górką” a jeziorem w końcu XIX wieku stał się miejscem, w którym ulokowało się kilka firm, między innymi cegielnia oraz założona w 1843 roku garbarnia. Działanie tej największej w Barlinku garbarni zapoczątkował urodzony około 1795 roku Chrystian Friedrich Nagel.

Tartaków, o których będzie można przeczytać w tym podrozdziale nie ma już dzisiaj. Zapisały się jednak w krótkiej powojennej historii, sięgającej 1958 roku. Pierwszy, to firma Curta Lauego, jaki mieściła się przy Hohenzollernstr. 4 (obecnie ul. Szpitalna). 

Upalna pogoda, zachęca wręcz do korzystania z możliwości wskoczenia do chłodniejszej nieco wody Jeziora Barlineckiego. Wielu mieszkańców Barlinka wybiera się więc na Plażę Miejską. Leżąc na piasku, pływając czy też leżąc na pomoście, zastanawiamy się czasami kto dawniej w to miejsce uczęszczał? Jak Kąpielisko „Pod Sosnami” wyglądało jeszcze przed wojną?

Naturalne położenie Barlinka w centrum kompleksu leśnego sprawiło, że przemysł dający zatrudnienie wielu robotnikom w dużym stopniu związany był z gospodarką leśną. Pierwotne barlineckie bukowe knieje, w których sporadycznie spotkać można było pojedyncze dęby, zaczęto zagospodarowywać na początku XIX wieku.

Chyba każdy z nas, mieszkańców Barlinka, słyszał o legendzie, jaka krąży od wielu pokoleń w każdym z domostw. Mowa tu o opowieści o Jeziorze Chmielowym i ukrytych w jego toni tajemnicach. Jak było naprawdę?

25 stycznia 2018 roku, przypada 740-lecie miasta Barlinka. Odkąd rycerz Henryk Toyte, dzierżawca młyna, podpisał akt nadania praw miejskich, ówczesny Neu Berlin, rozkwitał jako miasto przemysłowe i turystyczne. Dokładnie dziewięćdziesiąt lat temu – w 1928 roku, 650-lecie istnienia miasta obchodzono bardzo uroczyście i widowiskowo. Jak to wyglądało?

W poprzedniej części przedstawiliśmy Państwu postać największego zbrodniarza stulecia Karla Friedricha Mascha, urodzonego w Brunkach koło Barlinka. Dokonywał on licznych włamań, podpaleń, kradzieży i niestety też morderstw. W tej części zapraszamy do przeczytania opisu jego największej zbrodni oraz aresztowania go, paradoksalnie – przypadkowo.

25 stycznia 2018 roku, mija dokładnie 740 lat od założenia Barlinka. Wprawdzie obecne brzmienie nazwy miasta ukształtowało się dopiero po drugiej wojnie światowej, to jego nazewnictwo z wiekami zmieniane było kilkukrotnie. Począwszy od „Neu Berlin”, czyli roku 1278. 

Jest początek dziewiętnastego wieku. 28 kwietnia 1824 roku w Brunkach koło Barlinka, na świat przychodzi Karl Friedrich Masch. Jak się później okazuje, okrutny morderca, podpalacz i złodziej. Dziś zapewne dopatrywano by się w nim człowieka chorego psychicznie, psychopaty, jednak nie był on nikim innym jak zbrodniarzem, który mordował dla pieniędzy.

Podróż w czasie

01. marca 2016 r. odbyła się uroczystość oddania do użytku nowej części barlineckiego szpitala. Z nowo wybudowanego budynku można przejść do jego dwóch starszych części. Starych, ale jak starych? Cofnijmy się więc w czasie. Mamy XIX wiek a w Barlinku działa szpital św. Jerzego.

Ulica 1 Maja

Przedstawiam ciąg dalszy "Niezwykłej wędrówki w czasie" prezentującej stare pocztówki z Barlinka, zestawione z ich współczesnymi fotografiami. Zachęcam do wędrówki po urokliwych zakątkach Barlinka.

Barlinek miastem młynów?

Od zarania dziejów Barlinek związany był z młynarstwem. Jednak nie chcemy tu mówić o najnowszych inwestycjach a o tym, z czego nasze miasto słynęło już kilkaset lat temu. Wszystko zaczęło się od rzeki Płoni, często spiętrzanej,  która swoimi wodami napędzała koła młyńskie.

Aresztowano mnie nocą

W ubiegłym roku, Muzeum Regionalne w Barlinku, podjęło się rozmów z osobami internowanymi w czasie stanu wojennego. Tym razem zachęcamy do przeczytania wspomnień Andrzeja Szai. Dlaczego mnie internowano? Były trzy powody. Za założenie na terenie województwa gorzowskiego związku rolników, przemycenie ogromnej ilości literatury niezależnej i za przymierzanie się do utworzenia partii ludowej.