BOK – Muzeum Regionalne, zaprasza na spotkanie z cyklu Muzeum Cafe. Prelekcję „Ucieczki z PRL”, poprowadzi Jarosław Palicki z Instytutu Pamięci Narodowej. 17 listopada (czwartek), godz. 17.00 – miejsce: Muzeum Regionalne ul. Niepodległości 17.

Sygnał wywoławczy SQCO. Załoga, składająca się z czternastu osób. Moc – 900 KM(662 kW), prędkość – 11,4w, klasa – PRS. Numer identyfikacyjny statku 7303451. Zasięg pływania: 3000 Mm. Długość całkowita: 59,80 m, szerokość: 10,22 m. Zanurzenie: 4,20 m. Tak w skrócie, prezentuje się jednostka m/s „Barlinek”.

Wystawa Filatelistyczna jaka miała miejsce w dniach 11-14 maja w Koszalinie przyniosła złoty medal za eksponat „Emanuel Lasker – Król Szachów”, jaki tam zaprezentował były mieszkaniec Barlinka Andrzej Mrowiński.

13 maja w sali widowiskowej Barlineckiego Ośrodka Kultury, odbyła się prelekcja, dotycząca jubileuszu 60-lecia Muzeum Regionalnego w Barlinku. Wykład ten, był pokłosiem konferencji „Gdańskie i Pomorskie Muzealnictwo oraz Historiografia po 1945 roku”, która odbyła się dwa lata temu w Gdańsku.

Wprawdzie od premiery wydawnictwa „Śladami pionierów Barlinka” mija już 3 lata, to przez ten czas wielokrotnie do niego powracam i wspominam pracę nad jego powstawaniem. Szczególnie dużo wysiłku jako autorzy włożyliśmy w wyszukiwanie i opisywanie konkretnych osób, dzięki których poświęceniu powstawał polski Barlinek.

W 1987 roku, w naszym mieście powstaje sekcja karate. Przez te wszystkie lata, treningi odbywały się w wielu miejscach w Barlinku. W sali „Stoczniowca”, w sali sportowej koło Limby, sali sportowej w SP1, SP2 i SP4, w przedszkolu na Podgórnej, w harcówce za Pałacykiem Cebulowym, na Polanie Lecha, na górce w lesie za SP2, na Górnym Tarasie w lokalu, na korytarzu SP4, w sali sportowej ZSZ i Europejskim Centrum Spotkań.

Kila dni temu, podjęto próbę wydobycia z dna jeziora wagonika, który spoczywał pod lustrem wody przy ul. Jeziornej, gdzie trwają obecnie prace, związane z projektem „Budowa Miejskiego Centrum Rekreacji i Integracji Społecznej w Barlinku”. Wspomniana próba, została podzielona na dwie części.

Na terenie starych Zakładów Drzewnych przy ul. Jeziornej, trwają właśnie prace związane z projektem Miejskiego Centrum Rekreacji i Integracji Społecznej. Będzie tam teraz można odpocząć, dzieci będą miały do dyspozycji plac zabaw, nieco starsi strefę sportową a wszyscy będziemy mieli dostęp do plaży. Całość ma zostać ukończona pod koniec wakacji tego roku.

5 maja 1946 roku, na stałe zapisał się w historię barlineckiego sportu. Wydarzenie, które w tym dniu miało miejsce, poprzedzone zostało kilkoma spotkaniami koleżeńsko – organizacyjnymi i spotkaniem grupy inicjatywnej.

Stoi na stacji lokomotywa… stacji nie ma od lat, lokomotywa jest. A nawet dwie. I niewątpliwie, są to jedne z największych atrakcji, które mijamy jadąc rowerem na trasie Barlinek – Choszczno. Oprócz parowozu i elektrowozu, możemy tam podziwiać pewien niezwykły samochód oraz odnowiony dworzec.

Rozwieszone w mieście głośniki a z nich płynące dźwięki pieśni rewolucyjnych. Przystrojone flagami miasto, oczywiście nie tylko biało – czerwonymi ale i obowiązkowo czerwonymi. Co to oznaczało? Nadszedł 1 maja. Dzieci, młodzież, przedstawiciele zakładów pracy i organizacji, sportowcy, wszyscy pośpiesznie udawali się w miejsce, skąd wyruszyć miał pierwszomajowy pochód.

W naszym mieście są tylko trzy miejsca upamiętniające zasłużonych mieszkańców Barlinka. Najmłodszym (z nazwy) jest plac umiejscowiony przy zbiegu ulic Leśnej, Bocznej i Szpitalnej. Od 28 września 2016 r., to mini rondo, nosi imię „Jana Szwarackiego i Chóru Halka”.

Kontynuując wspomnienie o Stefanie Flukowskim i uliczce, której patronuje, nie sposób nie pisać o jego żonie Marii Flukowskiej. Szczególnie dziś 8 marca w Święto kobiet, trzeba ją wspomnieć. Ta niezwykła kobieta, podczas II wojny wykazała się heroizmem ratując życie innych ludzi. Po wojnie również nie zaprzestała działań i niosła pomoc i opiekę potrzebującym.

Jest to urokliwa ulica Stefana Flukowskiego położona, można tak powiedzieć w rekreacyjnej części miasta. Stefan Flukowski wraz z żoną Marią, kiedy będą emerytami planowali zamieszkać z dala od zgiełku stolicy – zamieszkać w Barlinku. Niestety nie było im to dane. Stefan zmarł nagle w Świnoujściu 8 maja 1972 roku.

Osobą, która swoje życie związała również z Barlinkiem był Stefan Flukowski. Urodził się 18 sierpnia 1902 roku w Warszawie, zmarł w Świnoujściu 8 maja 1972 roku. W czasie wojny był jeńcem Oflagu Arnswalde (Choszczno), a następnie Oflagu II C Woldenberg (Dobiegniew). Ma u nas nie tylko swoją ulicę, a został także upamiętniony tablicą wmurowaną w ścianę budynku, w którym mieszkał.

25 stycznia obchodzony jest przez mieszkańców jako Święto Miasta. Rok rocznie na sali widowiskowej BOK, z tej właśnie okazji, organizowana jest uroczystość, podczas której Burmistrz Barlinka, wręcza pamiątki parom obchodzącym Złote i Srebrne Gody. Z wiadomych względów, impreza w tym roku się nie odbędzie, została bowiem odwołana.

Wielu mieszkańców Barlinka, gdyby nie BOMET, nigdy nie zamieszkałoby w naszym mieście. Przecież to ten zakład był dla nich wieloletnim miejscem pracy. I właśnie dlatego przyjechali do Barlinka, albo w mim zostali. Ale zakład to pionierzy.

1 listopada przypomniałem Janusza Kaftańskiego „Downara”, a kontynuując listopadowe wspomnienia, w tym tekście chciałbym przypomnieć postać najważniejszą dla powojennego Barlinka. Trzeba wspominać tych, którzy kiedyś mieszkali w naszym mieście.

Listopad jest miesiącem, w którym szczególnie wspominamy tych co odeszli. Nie tylko najbliższych, ale z pewnością także tych, których znaliśmy – kolegów, znajomych, sąsiadów, może przyjaciół, sympatie, ludzi, którzy byli w naszym życiu ważni.

Wieś położona w niewielkiej odległości od Barlinka, o której po raz pierwszy napisano w 1289 roku. Owy wpis dotyczył nadania tych ziem na rzecz Wernera Albusa Witte. Miejscowość wówczas obejmowała 64 łany ziemi. Zapraszamy do przeczytania krótkiej historii Płonna.